Haust

 Það er kominn tími til að láta gamalt blogg taka sig upp aftur. Það kom til álita hjá mér að skýra fjarveru mína en ég ætla að sleppa því. Það hefur ekkert breyst á þessum tíma hvort eð er. Eins og um daginn þegar ég fyrir tilviljun tók upp tveggja mánaða gamlan Mogga á biðstofu og áttaði mig ekki á því að ég væri að lesa gamalt blað nema fyrir algjöra tilviljun.

Ég hef stundum velt því fyrir mér hvort fólk sé fífl. Niðurstaðan er að almennt er fólk ekki fífl. Mér fannst fyndið að lesa um sameiningu gömlu framsóknarviðhorfanna og besta flokksins um framboð til Alþingis fyrir næstu kosningar. Aðallega finnst mér það fyndið af því að ég hef komist að ofangreindri niðurstöðu varðandi það hvort fólk sé fífl. Annars er svo fallegt veður að ég nenni varla að skrifa mikið um pólitík eða fífl í dag.

Haustið er að hefja innreið sína. Umhverfið verður fljótlega eins og í ævintýralandi. Litir regnbogans verða ráðandi, fallegu gulu og rauðu litirnir sem boða vetrardvala trjánna verða allt í kringum okkur. Sólin skín og himininn er blár. Haustið er tími sem svo sannarlega er hægt að njóta. Síðan kemur veturinn, eins og í pólitíkinni þar sem veturinn hefur verið alltof langur. Og þá snýst málið um að þrauka. Lifa af myrkrið og kuldann þar til fer að vora að nýju.

Annars er aðalmálið að muna það að: Fólk er bara alls ekki fífl... almennt.