Ég ætla ekki að skrifa minningargrein...

Ástæðan fyrir því að við Íslendingar étum Ýsu í meira mæli en Þorsk sem er eins og allir vita miklu betri matfiskur en Ýsan, enda Þorskurinn ránfiskur en Ýsan hrææta, er sú að Bretarnir hirtu alltaf allan þorskinn á öldum áður en létu okkur hafa ýsuna. Smám saman varð það svo trú manna að Ýsan væri miklu betri fiskur, Þorskurinn fullur af ormum og nánast óætur nema þá í kjaftinn á Breskum sem nota hann í ''fissss end tsjippps''.

Mér finnst þetta ágætt dæmi um það hverju maður getur vanist, sjálfur elda ég miklu oftar Ýsu en Þorsk. Ekki það að mér finnst skemmtilegra að vinna með Þorskinn og hann er miklu betri. Ýsan er hins vegar innbyggð í mitt genasafn og það er bara fínt.

Ég held líka að það sé innbyggt í mitt genasafn að geta komist af, ég get auðveldlega hert ólina enn meir án þess að það hafi leiðinleg áhrif á líf mitt. Sömu sögu held ég að sé hægt að segja um flesta Íslendinga, ég veit ekki hvernig þetta er með Bretana, ég er ekki viss um að þeir myndu ráða bankahrun núna en vona samt fólksins vegna að þeir hafi þetta af. Þetta snýst nefnilega allt saman um fólk þegar upp er staðið. EKki auðjöfra, auðæfi eða eignir. Heldur bara venjulegt fólk, afkomu þess og skjól, börnin okkar allra. Fólk er allsstaðar eins, það verðum við að muna og virða.

Gangi ykkur allt í haginn í dag!

Bretland sömu leið og Ísland?

Athugasemdir

[óli (IP-tala skráð) 22.11.2008 kl. 13:46]

Yndislegt! Gott á þá! Vonandi fer allt til helvítis í þessu skítalandi þeirra!

[Jóhann G. Frímann, 22.11.2008 kl. 23:36]

Sæll Fritz og takk fyrir skemmtilegt blogg.

Við lestur pistilsins kom ío hug mér kvæði eftir Kristján frá Djúpalæk, sem ég skrifa hér eftir minni, þar eð ég á ekki ljóðin hans og finn þetta ekki á "gúgglinu":

Sé það satt er sannað telja,

synir Batúm lands,

að sá er étur annan,

öðlist eiginleika hans;

maður skilur samtíð sína,

sýnu skár í nauð;

Íslendingar allt frá Snorra

átu þorsk og sauð.

Batúm menn ku hafa verið mannætur og sóst eftir góðum, genum úr fæðunni

Líklega hafa Íslendingar fremu étið þorskinn en ýsuna framan af, af þeirri einföldu ástæðu að miklu meira var af þorskinum. Það hefur svo breyst síðar eins og þú rekur.

Skilaðu kveðju.