Handboltahetjur og fleira skemmtilegt

Ég fór í dag að horfa á handbolta. Ég sá tvo leiki annar var á milli Víkings og Hauka, hinn á milli Víkings og Vestmannaeyinga. Hvílík skemmtun, fölskvalaus gleði og ánægja á ferðinni þar. Um var að ræða keppni í 6ta flokki karla og yndislegt að sjá takta þessara bráðefnilegu ungmenna sem þar voru á ferðinni.

Ástæða þess að ég fór að horfa á í dag var sú að systursonur minn var að keppa með Víkingum. Ég get lofað ykkur því að ég kallaði aldrei áfram Víkingur enda væri það óþægilega mikið í ætt við föðurlandssvik þar sem ég er uppalinn í Árbænum og hef aldrei nokkurn tímann getað notað annað hróp við svona tilefni en áfram Fylkir, en það átti auðvitað engan veginn við í dag. Mér tókst þó að komast í gegnum leikina með ýmsum tilfærslum og orðasamböndum sem nýttust vel til hvatningar án þess að ég þyrfti að taka mér óviðunandi orð í munn.

Það var ekkert stórmál hjá leikmönnum þó að leikir væru að tapast eða eitt og eitt klúður ætti sér stað inni á vellinum. Aðalmálið var skemmtunin, góð tilþrif glöddu augað og augljóst að það eru ekki margir mánuðir síðan Ísland vann til silfurverðlauna á Ólympíuleikunum í Peking. Einn pabbinn sem þarna var og ég kannast lítillega við hvíslaði því að mér að það hefðu aldrei fleiri krakkar verið að æfa handbolta en akkúrat núna, og svo tölum við um kreppu. Afsakið, ég var búinn að lofa að tala ekki um kreppu um helgar og ætla af fremsta megni að reyna að standa við það. Sem minnir mig á klassík úr Star Wars myndunum sem reyndar hefur alltaf verið ein af mínum uppáhalds, en það er YODA sem á þessa fleygu setningu:

There is no try, just to do.