Eru ekki allir í stuði

Ég keyrði fram hjá Landsbankanum í Austurstræti áðan, blaðamenn norpuðu í öllum hornum. Blaðamenn eða ættum við kannski að kalla þá stríðsfréttaritara. Einn stríðsfréttaritarinn og myndatökumaður hans voru búnir að króa af þjóðþekktan lögfræðing í viðtal, aðrir virtust ekki vera að gera neitt, fikta í snúrum, munda myndavélar og bíða. Vona bara að þeir þurfi ekki að bíða of lengi, það er svo erfitt fyrir sálina.

Blaðamannafundinum sem átti að vera klukkan ellefu í Iðnó hefur verið frestað til klukkan fjögur. Ég er hálf feginn, þarf eiginlega að fara að vinna.

Við erum öll búin að vera í hálfgerðum heljargreipum fréttanna í stríðinu. Vinur minn er rafvirkjameistari, hann hefur ekkert getað unnið síðan á mánudag, hefur verið önnum kafinn við að fylgjast með málum málanna. Síðan lítur allt út fyrir nýtt þorskastríð við breta. Er annars ekki örugglega ennþá mynd af þorski á krónunni góðu. Geir svarar fyrir sig með fingrinum og ég held bara að við séum sátt. Af hverju í ósköpunum ættum við líka að vera að standa skil á skuldbindingum óreiðumanna eins og Davíð Oddson kallar þá.

Vona bara innilega að okkur beri gæfa til að hengja ekki bakara fyrir smið.